لبیک

نام و ياد مهدي(ع) در زيارت عاشورا

يکي از فقرات زيارت عاشوراي حضرت امام حسين (ع) اين جمله مبارکه است:

«وَ اَسئَلهُ اَن يبَلِّغَنِي المَقامَ المَحمُودَ لَکُم عِندَالله وَ اَن يرزُقَنِي طَلَبَ ثارِکُم مَعَ اِمامٍ هُدَي ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالحَقّ مِنکُم»

من از خداوند درخواست مي کنم که مرا به مقام شايسته و ستوده اي که براي شما در نزد پروردگار است برساند و مرا نصيب کند که در رکاب امام هدايت از خاندان شما که ظهور کرده و به حق نطق مي کند- حضرت مهدي موعود (ع)- خونخواهي شما نموده و انتقام خون بنا حق ريخته شما را بگيرم.

آري در زيارت مخصوص امام حسين (ع) در روز عاشورا نيز هر فصل ديگري که اين زيارت شريف خوانده شود و در ضمن توسل به حضرت سيدالشهدا (ع) شخص زائر و متوسل با دنيايي از درد، غم، سوز و گداز از خداي قاضي الحاجات درخواست مي کند که او را موافق بدارد تا در معيت و همراهي امام زمان ارواحنا فداه و در رکاب پرافتخار آن پيشواي جهاني بيايد و انتقام خون پاک امام حسين (ع) را از جنايتکاران بني اميه بگيرد.

شگفت انگيز است که هم خود و هم زيارت عاشورا يادآور ارتباط بسيار قوي و نيرومند اين دو حجّت بزرگ الهي اند. برنامه عاشورا و زيارت عاشورا دلدادگان امام حسين (ع) را به امام زمان متّصل ساخته و پيوند مي دهند و انسان ها را از مسير عاشورا و زيارت جانسور امام حسين (ع) و در عين سوگ و عزا و توسل به آن حضرت به سوي امام عصر متوجه مي سازند.

روز ظهور مهدي(ع) مقارن با عاشوراست

يکي از مطالب اسرار آميز حضرت ولي عصر (عج) تقارن روز ظهور آن حضرت با روز عاشوراي حضرت سيدالشهدا (ع) و روز شهادت جانگداز آن امام مظلوم و پيشواي آزادي است. اصل تقارن اين دو جريان و مصادف بودن روز ظهور با روز شهادت امام حسين (ع) مطلبي است که در عده اي از روايات اهل بيت عليهم السلام وارد شده است. ابوبصير مي گويد حضرت ابوجعفر امام باقر (ع) فرمود:

«يخرُجُ القائِمُ (ع) يومَ السَّبت يئمَ عاشُورا اَليوم الذِي قُتِلَ فِيهِ الحُسَين (ع)»(1)

قائم آل محمد عليهم السلام در روز شنبه روز عاشورا همان روزي که حسين (ع) در آن کشته شد، خروج خواه کرد.

و نيز از حضرت صادق (ع) نقل کرده که فرمودند:

«اِنَّ القائِمُ صَلواتُ الله عَلَيه ينادِي اِسمَهُ لَيلَهَ ثَلاثَ وَ عِشرِين وَ يقُومُ يومَ عاشُورا يومُ قُتِلَ فِيهِ الحُسَين بن عَلِي عليهماالسلام»(2)

حضرت ولي عصر (ع) در شب بيست و سوم ماه مبارک رمضان به نام شريفش ندا مي شود و در روز عاشورا روزي که حسين بن علي عليهماالسلام در آن کشته شد، قيام خواهد کرد.

زیر باران، حرم حضرت سقا چه دیدن دارد

و دل خسته چقدر شوق پریدن دارد

کربلا، بین الحرم،اینجا صفا و مروه است

این طرف نام علمدار شنیدن دارد

درکنار حرمش مشک عمو مانده هنوز

ز دو دست قلمش اب چشیدن دارد

این طرف روی دلم سمت حسین امده است

و چه زیبا حرمی حضرت اقا دارد

در میان حرمش گوشه ی ان شش گوشه،

دل طوفان زده ام شوق پریدن دارد

طواف بر دور حرم حج مرا کامل کرد

شب جمعه حرمش آه! چه دیدن دارد

گاهی نفس به سینه ی من تنگ میشود

اخر دلم برای حرم تنگ می شود

بعد از نماز تمام امیدم به این بود

آقا!حرم،نصیب نوکرتان باز می شود!؟

هر کس قدم به حریم حرم نهاد

بی اختیار بغض دلش باز می شود

در گوشه ی حرم و به دلم زار میزنم

آیا حرم قسمت من باز میشود!؟

من تا حرم آمدم و دست لطفتان

این بار هم به روی سرم، باز میشود؟

چشمم به گنبد زرد و طلاییت

آقا برات کرب و بلا باز میشود؟

چاره ندارم و بی چاره ام فقط

دل خوش به آن ام که باز میشود….

* باز به معنای دوباره در این شعر امده است*

دلم برای حریمتان تنگ است

برای گنبد زرد و طلایتان تنگ است

به جوانی سینه زن هاتان

دلم برای ضریحتان تنگ است

از ان دمی که امده ام تا حریم شما

وتا نفس بزنم این دلم تنگ است

برای کاسه ابی که در حرم خوردم

به یاد تشنگیت باز دلم تنگ است

و یاد چای کربلا و نجف

برای مشت رطب ، کربلا…. دلم تنگ است .